Donderdag 20 augustus belde Carel. Een week vakantie met zijn zus ging niet door. Of ik zin had om te kajakken op de Waddenzee. Ieder jaar maken we een aantal tochten. Maar de laatste keer was toch al weer twee jaar geleden. Vorig jaar had ik een verbrijzeld stuk hout in mijn voet overgehouden aan een kano tocht in Amsterdam. De tweepersoons kayak tilden we met z’n vieren en ik werd daarbij van de steiger geduwd. Ik sprong op een afgebroken meerpaal die onder water stond…. De rest van het jaar moest het hout er uit zweren en kon ik helemaal niets….
Dus meteen gevraagd of ik vrij kon. Kajakken? Altijd doen!! Dus het sein stond op groen. Mijn kaarten waren niet meer up to date dus lang leve Internet denk je dan. Dus kaarten gedownload van Stentec de dkw 1812 kaarten. Dat is het Oostenlijk deel van de Waddenzee. Goed lezen blijft moeilijk. Vorige jaren waren de kaarten gewoon in bmp formaat te krijgen (op de cd) maar deze download bevatte alleen dkw2 formaat. Daar kwam ik achter toen het al te laat was. Het is een eigen formaat en het werkt alleen samen met hun eigen software die je dan weer apart aan kan schaffen. En ik heb Ozi Explorer…. Lekker handig dus… 22 Euro in het zeewater weggespoeld… Beter had ik de waypoints van http://www.filo.nl/ kunnen downloaden. Alleen moet je hier donateur van worden en ik had de waypoints nu nodig……
Kortom toch maar weer teruggevallen op de waypoints van 2004. De papieren kaarten had ik al gekocht en gesealed…. Dus dat was wel voor elkaar.
Maandag 24 augustus
was het hoog water in Lauwersoog om 14:00 uur. Het doel was om naar Siemonszand te varen en daar te overnachten. De vloedstroom loopt voor Lauwersoog naar rechts. Halverwege Schiermonnikoog op het Wantij staat het water stil. Het water komt dan met vloed zowel van links als van rechts. Het is de kunst om het zo te plannen dat je de vloedstroom mee hebt tot het wantij. Dan is het water op zijn hoogste punt. Daarna neem je de ebstroom om naar Siemonszand te varen. Vlak voor Siemonszand gokten we dat er nog genoeg water stond om de geul af te snijden. We hadden niet 10 minuten later moeten zijn of we hadden moeten lopen….. Vlak voor de geul vond ik een ballon met een kaartje. Het is een Frans kaartje. Maar ik begrijp dat hun dochter gedoopt is. Als iemand het kan vertalen dan ben ik blij…
Onder Siemonszand waren Kokkelvissers aan het werk. Het blijkt dat er 25 persoonsgebonden vislicenties zijn. Deze mannen staan de hele dag met een groot net, dat kinderen op het strand gebruiken om garnalen te vangen, te swingen. Ze trappen en ze duwen het net door de modder. Hierdoor woelen de kokkels omhoog. De kokkels die ze vangen worden naar Lauwersoog gebracht en verkocht als delicatesse…
Het onderzoeksschip van het Nioz de Navicula lag er nog net niet drooggevallen bij. Ze deden onderzoek naar de Kanoet strandlopers. Wonderlijke vogeltjes die 4000 km afleggen om van hun foerageer gebied naar hun broedgebied te vliegen.
Twee jaar geleden was Siemonszand een grote plaat van kilometers lang met duintjes. En kamperen geen probleem. Nu kwamen we op het eiland en alles wat we vinden konden was een strook van 80 meter lang bij 17 meter breed die niet onder water liep. Moeten we hier overnachten….? Terug konden we niet meer want door de twijfel: “Is het daar hoger dan hier“ hadden we teveel tijd verdaan.
We hadden twee opties. Of de hele boel over de plaat slepen en dan via de geul naar Schiermonnikoog waar we dan weer over de plaat moesten om droge grond te bereiken of hier blijven. Maar even gebeld met het thuisfront om zeker te weten dat we goed zaten. De vloed van vandaag was een +1,5 meter de vloed van vannacht was er een van 1 meter. Dus we wagen het er maar op. Het weer lijkt rustig dus vannacht de wekker maar even zetten om te kijken of we droge voeten/bedden houden.
Dinsdag 25 augustus
Al twee keer hebben we geprobeerd om Schiermonnikoog te ronden maar dat is nooit gelukt. Beide keren waren de omstandigheden veel te ruig. De tweede keer hadden we meters hoge golven en ging het maar net goed. We konden toen net op tijd terugvaren. Het plan was nu. Kijken hoe het gaat, en als het niet lukt terugkeren of doorzetten en de geul aan de ander kant weer invaren.
Met de ebstroom mee zeilde we naar buiten. Goed aan de kant blijven en zorgen dat je niet de Noordzee om wordt getrokken was het devies. We kwamen op een punt dat de twee stromen bij elkaar komen en dat is altijd even een lastig stukje. Maar we slaagden wonderwel. Door de aflandige wind was de zee wel onrustig maar de deining was goed te doen.
Op het point of no return besloten we door te zetten. Je moet dan een afstand overbruggen van 15 kilometer dus dat is minstens drie uur varen. We moesten eigenlijk nog de vloedstroom mee zien te krijgen aan de west kant van Schiermonikkoog. Deze zou ons weer naar binnen spoelen. De stroom tegen tussen de eilanden tegen daar kan geen mens tegen roeien. Kortom doorgaan. Geen tijd om te plassen dus huppakee laat maar gaan…. Yeach… Maar goed ’t is hobby moet je maar denken.
Om 14:00 uur waren we om het eiland en konden we het laatste restje stroom gebruiken om ons naar binnen te laten spoelen. Tussen de eilanden viel de wind weg en werd de zee als een spiegel. Eindelijk om 15:29 na 6,5 uur aan de paddel trekken konden we even de benen strekken onder Schiermonnikoog. Met tot onze knieën in het water op de plaat genoten we van onze overwinning. Schiermonnikoog na al die jaren mislukking rond gevaren!! We hebben het gedaan.
Daarna was Carel flink moe, de spanning was eraf en we moesten alleen nog terug. Het uur dat we te laat weg waren gegaan ging nu tellen. Want de stroom kregen we steeds harder tegen. Maar om 17:30 bereikten we veilig de sluizen in Lauwersoog.
Moe maar voldaan ’s avonds de brut opgeruimd…. En vandaag had ik toch goede benen. Ik kon wel merken dat die rust hadden gehad ;-)
