We besluiten om onze tocht maar een week uit te stellen, even later belt Carel terug. De kano club “Onder de Wadden” uit Franeker gaat zondag van Laaksum naar Enkhuizen. Wow! Dat is een tocht die al heel lang hoog op het lijstje staat. Mag ik mee? Carel gaat het navragen. Als alles goed gaat dan gaan Carel en Pyke, zijn vriendin, in de tandem kajak. En ik ga in mijn Sirius van P&H. Zaterdagavond besluit Pyke om niet mee te gaan en gaan Carel en ik in de 6.70 meter lange Alleut II van Valley.
Zondag rijd ik om 7 uur ’s ochtends op weg naar Sneek. We pakken de boot en gooien hem op het dak van de bus en dan rijden we naar Laaksum. Daar ontmoeten we de andere groepsleden. Van een aantal kajakkers krijg ik een hand waar je bang van wordt. Wat een kracht en wat een blokken beton. Dit zijn de echte helden en daar sta ik dan tussen... Als iedereen de boten heeft ingepakt komen we bij elkaar om de groepsstrategie in de laatste briefing door te spreken over leiding van Willem Burema. Lang word er in de poppetjes van mijn ogen gestaard. Dit zijn mannen die hun leven aan mij toevertrouwen en andersom. Ze moeten niet in de problemen komen door mij. Blijkbaar zit het vertrouwen goed en gaan we op weg. De afspraak is dat de groep bij elkaar blijft en dat iedereen daar verantwoordelijk voor is. Als je voor vaart kijk je zo nu en dan of iedereen nog in de buurt is. Of iemand dat niet snapt…..? Oké, Dan gaan we op weg….
De lengte van ons schip werkt niet in ons voordeel. Er staan veel korte golven en we moeten in de wind op naar Enkhuizen op koers 220 graden. De kajaks dansen over de golven maar onze boot boort zich steeds in de golven. We verliezen dan snelheid. We draaien op zo’n 60 procent maar we komen toch aardig mee in het middenveld. We genieten van de heerlijke tocht. De voorste man in onze boot mag water happen en dat doe ik dan ook de hele weg met veel plezier. We maken onderweg drie kleine stops. Het is maar goed dat we kompassen op de boot hebben. Na een stop ben je echt compleet gedesoriënteerd. Links, water, rechts water, voor water, achter water. We liggen zelfs met de neus de andere kant op.
Na een kleine drie en een half uur landen we in Enkhuizen in de jachthaven. Nadat de boten op de kant liggen gaat de natte troep uit. Dan vallen we aan op onze voorraad brood, koeken en thee. Het zonnetje schijnt heerlijk en nadat de ergste honger gestild is gaan we op zoek naar de tent met het zeebanket. Want kanoën is natuurlijk wel leuk maar voor “het visje eten” daar zijn we voor gekomen.
We slagen erin om half Enkhuizen te doorkruisen voordat we de winkel vinden. Tip v
oor de volgende keer. Sla links af en blijf langs de kademuur lopen…. De vis wordt gepresenteerd in bakjes in de vorm van een roeiboot. We moeten wel in stijl blijven ten slotte. Kwart over twee moeten we vaarklaar staan. Om vijf over twee krijgen we ons laatste portie vis dus dat wordt krap. We lopen zo hard mogelijk terug. Maar we hebben toch nog als eerste groep de weg terug gevonden. Het wordt een beetje later dus….
Omdat één van de deelnemers wel op tijd in het water ligt is de briefing op de kade van de jachthaven. Een kanoer in het water en de rest op de kant dat lokt meligheid uit. En de groep rust niet voordat de boot omligt. Oké, hij is de beroerdste niet en maakt even een perfecte demonstratie Eskimo rol. Kijk zo doe je dat als ECHTE zee kajakker. De lucht is dreigend dus is er met de Brandaris gebeld. Het ontweer gaat ons niet treffen dus we kunnen terug varen.
Voorzichtig blijven we bij elkaar want het is druk met boten in en rond de haven. Zonder kleerscheuren belanden we weer op het ruime sop en paddelen terug. De wind is gedraaid van zuid naar noord en daardoor weten de golven niet goed wat ze moeten. Doordat er nu minder golven zijn dan op de heenweg is de lengte van onze boot nu in ons voordeel. We vliegen ritmisch over het water in onze perfecte Human Powered Boat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten